No Jacket Required

Utwory:

• We Said Hello Goodbye (3.01)
• Sussudio (4:23)
• Only You Know And I Know (4:20)
• Long Long Way To Go (4:20)
• I Don’t Wanna Know (4:12)
• One More Night (4:47)
• Don’t Lose My Number (4:46)
• Who Said I Would (4:01)
• Doesn’t Anybody Stay Together Anymore (4:18)
• Inside Out (5:14)
• Take Me Home (5:51)

“No Jacket Required” to trzeci album studyjny brytyjskiego muzyka Phila Collinsa, wydany 25 stycznia 1985 roku. Album ten okazał się jednym z najważniejszych punktów w solowej karierze Collinsa, przynosząc mu międzynarodowe uznanie oraz liczne nagrody. W niniejszym artykule przedstawimy kontekst powstania albumu, jego brzmienie, główne utwory oraz recepcję.

Kontekst powstania

Po sukcesie dwóch pierwszych albumów solowych, “Face Value” (1981) i “Hello, I Must Be Going!” (1982), Phil Collins kontynuował swoją karierę, równocześnie działając jako wokalista i perkusista zespołu Genesis. “No Jacket Required” był kontynuacją jego solowych dokonań, ale także odejściem od nieco bardziej introspektywnych i melancholijnych utworów, które pojawiły się na wcześniejszych płytach.

Brzmienie albumu

“No Jacket Required” to album zorientowany na pop-rock, z elementami muzyki elektronicznej i soulu. W swojej twórczości Collins eksperymentuje z syntezatorami, sekcją dętą oraz elektronicznymi bębnami, co nadaje albumowi charakterystyczne, dynamiczne brzmienie. Utwory te są wyraźnie komercyjne, ale zachowują autentyczność i oryginalność charakterystyczną dla twórczości Collinsa.

Główne utwory

• “Sussudio” – Chwytliwy, funkowy utwór z brawurowym użyciem syntezatorów, który stał się jednym z najbardziej znanych i rozpoznawalnych przebojów Collinsa.
• “One More Night” – Piękna, spokojna ballada z minimalistycznym, lecz emocjonalnym podejściem do aranżacji. Utwór ten zdobył ogromne uznanie i był wielkim hitem na listach przebojów.
• “Don’t Lose My Number” – Energetyczny pop-rockowy utwór z wpadającym w ucho refrenem, który zdobył popularność zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Wielkiej Brytanii.
• “Take Me Home” – Utwór kończący album, który łączy rockowe brzmienie z wpływami muzyki elektronicznej. Jest to kolejny z popularnych utworów Collinsa, który utrwalił jego pozycję jako wiodącego artysty na światowej scenie muzycznej.

Recepcja

“No Jacket Required” zdobył ogromny sukces zarówno komercyjny, jak i artystyczny. Album zadebiutował na pierwszym miejscu na brytyjskiej liście UK Albums Chart oraz na amerykańskiej liście Billboard 200. Na całym świecie sprzedał się w ponad 25 milionach egzemplarzy, co czyni go najlepiej sprzedającym się albumem w solowej karierze Collinsa.

Krytycy muzyczni przyjęli album z entuzjazmem, chwaląc różnorodność brzmienia i przejrzystość produkcji. W 1986 roku Collins zdobył trzy nagrody Grammy, w tym w prestiżowej kategorii Album of the Year.

Wpływ na karierę Phila Collinsa

“No Jacket Required” utrwalił pozycję Phila Collinsa jako jednego z najważniejszych i najbardziej utalentowanych artystów swojego pokolenia. Album ten pozwolił mu rozwinąć swoje możliwości jako producenta i aranżera, co miało wpływ na jego dalsze dokonania, zarówno solowe, jak i w zespole Genesis.

Podsumowanie

Album “No Jacket Required” jest kamieniem milowym w solowej karierze Phila Collinsa, łącząc różnorodne style muzyczne z chwytliwymi melodiami i doskonałym wyczuciem czasu. Album ten nie tylko przyniósł Collinsowi międzynarodowe uznanie, ale również przyczynił się do ukształtowania jego charakterystycznego stylu muzycznego.